رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور از تمدید سه ماهه مهلت اعتراض به اوراق مالیاتی که زمان مقرر برای انجام آن سه ماهه تابستان سال جاری بوده، خبر داد. به گزارش رسانه مالیاتی ایران، دکتر داود منظور با اشاره به مصوبه هشتاد و نهمین جلسه ستاد ملی مدیریت کرونا مورخ ۲۴ مهرماه ۱۴۰۰، از تمدید سه ماهه مهلت اعتراض به اوراق مالیاتی که زمان مقرر برای انجام آن از ابتدای تیرماه ۱۴۰۰ تا پایان شهریور ماه ۱۴۰۰ بوده، خبر داد. رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور عنوان داشت: به موجب قسمت اخیر بند (۵) مصوبات هشتاد و نهمین جلسه ستاد ملی مدیریت کرونا مورخ ۲۴ مهرماه ۱۴۰۰ موضوع نامه شماره ۷۸۵۸۱ مورخ ۲۵ مهرماه ۱۴۰۰ رئیس دفتر محترم رئیس جمهور «موارد مقرر در قانون مالیات‌های مستقیم و قانون مالیات بر ارزش افزوده برای اشخاص حقیقی که آخرین مهلت زمانی اعتراض به اوراق مالیاتی آنان از تاریخ یکم تیرماه ۱۴۰۰ تا ۳۱ شهریور ماه ۱۴۰۰ باشد و نیز احکام اجرای ماده (۲۳۸) قانون مالیات‌های مستقیم و ماده (۲۹) قانون مالیات بر ارزش افزوده برای مدت مذکور، به مدت سه ماه تمدید می‌شود.» دکتر منظور ادامه داد: حکم مذکور برای اشخاص حقیقی، موضوعیت داشته و براساس آن، مهلت اعتراض به اوراق مالیاتی مقرر در قانون مالیات‌های مستقیم و قانون مالیات بر ارزش افزوده، مهلت رسیدگی مجدد به پرونده مالیاتی در اجرای ماده (۲۳۸) قانون مالیات‌های مستقیم و نیز مهلت رفع اختلاف با اداره امور مالیاتی در راستای مقررات ماده (۲۹) قانون مالیات بر ارزش افزوده که آخرین زمان مقرر برای انجام آن از تاریخ یکم تیرماه سال جاری تا ۳۱ شهریور ماه سال جاری باشد، به مدت سه ماه از تاریخ انقضای مهلت اعتراض یا رفع اختلاف با اداره کل امور مالیاتی (حسب مورد) تمدید می‌شود.

در این حرفه به طور منظم با مدیران و صاحبان مشاغلی رو به رو می‌شویم که تمایلی به برون‌سپاری مسئولیت‌های حسابداری و مالی خود ندارند.  غالباً دلایل آنها مبتنی بر باورهای اشتباهی است که پیرامون همکاری با شرکت‌های حسابداری یا همان برون‌سپاری خدمات حسابداری وجود دارد.  این در حالی است که شرکت هایی که از خدمات شرکت‌های حسابداری بهره می‌جویند، راندمان بالاتر ، استرس کمتر و فرصت بیشتری برای توسعه تجارت خود دارند.
برای کمک به درک بهتر مزایای واقعی برون‌سپاری حسابداری، در اینجا به معرفی ۵ باور نادرست در این رابطه می‌پردازیم:

باور نادرست اول: من در حال حاضر یک حسابدار دارم و نیاز به کمک بیشتری ندارم.

واقعیت: بیشتر حسابداران مسئولیت‌های زیادی را بر عهده دارند.  برون‌سپاری برخی از این موارد راهی مقرون به صرفه برای تکمیل وظایف کارکنان فعلی شماست و به آنها این امکان را می دهد تا روی مسائل کلیدی تمرکز کنند.
شاید شما به سطح عمیق‌تری از دانش مالی نیاز داشته باشید تا از تجارت در حال رشد خود حمایت کنید. داشتن یک دپارتمان کامل حسابداری برای شرکت‌ها بسیار هزینه‌بر خواهد بود. برون‌سپاری به یک شرکت اجازه می دهد تا از مزایای تیم زبده و با سطح دانش بالا بدون هزینه زیاد و استرس‌های مربوط به استخدام، سود برد.

باور نادرست دوم: اگر در دفتر من حضور فیزیکی ندارند پس در واقع کار نمی‌کنند.

واقعیت: با پیشرفت‌های اخیر فناوری ، محل کار دیگر یک مسئله نیست و متخصصان برون‌سپاری به صورت خودکار به جزئی از تیم داخلی شما تبدیل می شوند.  در صورت همکاری با شرکت‌های حسابداری دیگر لازم نیست نگران مرخصی‌های یک کارمند و یا قطع همکاری او باشید. رویدادهایی که می توانست اختلال قابل توجهی در یک تجارت ایجاد کند. علاوه بر اینها تیم ما در صورت نیاز به صورت هفتگی یا ماهانه مرتب به شرکت شما مراجعه خواهد داشت.
گزینه برون سپاری به شما این امکان را می دهد تا  از دایره وسیعی از خدمات بهره‌مند شوید یعنی به جای محدود شدن به انتخاب یک فرد از میان جمع کوچکی از کاندیدها می‌توانید مجموعه‌ای از مهارت های مورد نظر و با سطح تخصصی مورد نیاز خود را داشته باشید.

باور نادرست سوم: کنترل تجارتم را از دست می‌دهم.

واقعیت: استفاده از تخصص یک فرد حرفه‌ای در بیرون از سازمان به عنوان مدیر و مسئول بخش حسابداری می‌تواند کنترل بیشتری را برای شما فراهم کند. در این حالت می‌توانید اطمینان داشته باشد که فرآیندهای حسابداری بصورت استاندارد و با رعایت قوانین مرتباً انجام می شود که منجر به نتایج دقیق‌تر و گزارشات مالی به موقع می‌شود. این کنترل پیشرفته به شما کمک می‌کند تا در تصمیم گیری‌های تجاری، بهتر و آگاهانه‌تر تصمیم بگیرید. با به روز بودن دفاتر مالی دید بهتری نسبت به سلامت مالی شرکت خود به دست می‌آورید و می توانید به سرعت به چالش‌ها و فرصت‌ها پاسخ دهید.

باور نادرست چهارم: برون‌سپاری تنها مختص شرکت‌های بزرگ است.

واقعیت: خدمات برون‌سپاری مقیاس پذیر هستند و می‌توانند به اندازه تجارت شما درآیند. بر خلاف باور معمول، این شركت‌های متوسط و كوچك هستند كه بیشترین بهره را از همکاری با شرکت‌های حسابداری می‌برند. برای این شرکت‌ها، برون سپاری به این معنی است که آنها فقط به دلیل منابع محدود مجبور نیستند سلامت مالی را قربانی کنند.

باور نادرست پنجم: همکاری با شرکت حسابداری یعنی مجبورم سیستم را به آنها آموزش دهم.

واقعیت: تیم ما متشکل از متخصصین سیستم‌های حسابداری و مالی است که با  نرم‌افزارهای حرفه آشنایی کامل دارند. این یعنی برای شروع کار به آموزش کم و یا به هیچ آموزشی احتیاج ندارند و در کمترین زمان فعالیت‌های حسابداری شما به بهترین نحو از سر گرفته خواهد شد.

بانک مرکزی در یک بخشنامه ۶ بندی، چارچوب استفاده از رمزهای یک بار مصرف یا پویا را تشریح کرد:

1. بانک‌ها می‌توانند با قبول مسوولیت هرگونه سوء‌استفاده از مسائل امنیتی و جبران خسارات احتمالی وارد شده به مشتریان، برای تراکنش‌های کمتر از پنج میلیون ریال در روز و همچنین تراکنش‌هایی که ذی‌نفع آن دستگاه‌های عمومی – نظیر صادرکنندگان قبض – باشند، استفاده از رمزهای ایستا را مجاز تلقی کنند.

2.  از ابتدای خرداد ماه تامین امنیت مشتریان نظام بانکی در تراکنش‌های بدون حضور کارت بر عهده بانک‌ها بوده و هرگونه مسوولیت سوءاستفاده از حساب‌های مشتریان به‌دلیل آسیب‌پذیری‌های امنیتی در سرویس‌های بانکی مستقیما به عهده بانک است و در این موارد تایید مرجع قضایی برای جبران خسارت مشتریان کفایت می‌کند.

3. جایگزینی رمزهای دوم پویا به جای رمزهای دوم ایستا به‌عنوان یکی از برنامه‌های ارتقای سطح امنیتی نظام بانکی مطرح بوده و نباید هیچ هزینه‌ای از دارندگان کارت و مشتریان بانکی اخذ شود.

4. در صورتی که بانک بتواند راه‌حل مطمئن دیگری را که با تایید بانک مرکزی متضمن تایید هویت قوی مشتری پیش از برداشت از حساب مشتری باشد اجرایی کند، می‌تواند از این راهکار به‌عنوان جایگزین رمز پویا استفاده کند.

5. هر گونه فرآیند تامین امنیت پرداخت‌های بدون حضور کارت باید با انجام هزینه‌های منطقی و معقول و مطابقِ قیمت تمام شده فنی در آن بانک به‌صورت یک زیرساخت دائمی صورت گرفته و صرفه و صلاح بانک به‌طور کامل در آن مدنظر قرار گیرد.

6. ضرورت دارد امکانات ارائه رمز محدود به استفاده از برنامه‌های کاربردی گوشی‌های هوشمند نشده و ارائه آن از طریق سایر ابزارها نظیر پیامک، پیام‌رسان‌های داخلی مجاز و نظایر آن برای مشتریان بانک‌ها نیز حسب تشخیص بانک فعال شود.

استهلاک انباشته، کل مبلغی است که شرکت دارایی‌های خود را مستهلک کرده است، در حالی که هزینه استهلاک میزان استهلاک دارایی‌های شرکت برای یک دوره مالی است. اساساَ، استهلاک انباشته، کل هزینه‌ایست که شرکت از زمان استفاده از دارایی به هزینه استهلاک اختصاص داده است.

استهلاک انباشته چیست؟

حساب استهلاک انباشته یک حساب متعلق به دارایی در ترازنامه است اما با ماهیت بستانکار. بدین معنی که مانده‌ی این حساب بستانکار خواهد بود. این حساب در ترازنامه به عنوان کاهنده از مبلغ ناخالص دارایی‌های ثابت گزارش داده می‌شود.

مقدار استهلاک انباشته برای یک دارایی یا گروهی از دارایی‌ها در طول زمان افزایش می‌یابد، چرا که هزینه‌ استهلاک در برابر دارایی‌ها ادامه دارد. هنگامی که یک دارایی در نهایت به فروش می رسد یا بدون استفاده می‌شود، مقدار استهلاک انباشته شده مرتبط با آن دارایی معکوس خواهد شد، که منجر به حذف کلی رکورد آن دارایی از ترازنامه شرکت می‌شود.

هزینه استهلاک چیست؟

هزینه‌ استهلاک عبارت است از تخصیص مبلغ استهلاک‌پذیر به دارایی‌های ثابت شرکت برای یک دوره مالی. هزینه استهلاک در صورت سود و زیان به عنوان هزینه غیرنقدی شناخته شده که سود خالص شرکت را کاهش می دهد. برای مقاصد حسابداری، هزینه استهلاك بدهکار و استهلاک انباشته بستانکار می‌شود.

هزینه استهلاک یک هزینه غیر نقدی محسوب می شود، زیرا ثبت استهلاک ماهانه شامل معامله نقدی نیست. از این جهت، در تهیه گزارش صورت جریان وجوه نقد تحت روش غیر مستقیم، هزینه استهلاک برای محاسبه جریان نقدی اضافه می‌شود. روش‌های معمول محاسبه استهلاک شامل خط مستقیم، روش مانده نزولی، روش مبتنی بر فعالیت، روش ساعت کار، روش میزان تولید، روش تسریعی و روش مجموع سنوات می‌باشد.

مطابق بخشنامه ۲۰۰/۹۵/۷۸ مربوط به مقررات و نحوه محاسبه استهلاک دارایی‌های ثابت مشهود و نامشهود که بر اساس متن ماده ۱۴۹ قانون مالیاتهای مستقیم ایجاد شده است تنها سه روش زیر برای محاسبه استهلاک مورد قبول است:

۱٫ روش خط مستقیم

۲٫ روش نزولی

۳٫ روش تعداد تولید

مثال محاسبه هزینه استهلاک به روش خط مستقیم

در روش خط مستقیم یک مقدار ثابت هر ساله به عنوان هزینه استهلاک به صورت زیر محاسبه می‌گردد:

به عنوان مثال، شرکت الف در ابتدای سال یک قطعه تجهیزات را به قیمت ۲۵۰،۰۰۰ تومان خرید. ارزش اسقاط این تجهیزات ۲۵،۰۰۰ تومان است که عمر مفید آن ۱۰ سال است. هزینه سالیانه استهلاک با استفاده از روش خط مستقیم، ۲۲،۵۰۰ تومان در سال خواهد بود.

هر سال ۲۲،۵۰۰ تومان به حساب استهلاک انباشته اضافه می شود. در پایان سال پنجم، مبلغ استهلاک انباشته ۱۱۲،۵۰۰ تومان یا ۲۲،۵۰۰ تومان در سال است که در عدد پنج (پنج سال) ضرب شده است.

استهلاک انباشته و مبلغ دفتری

استهلاک انباشته در محاسبه خالص ارزش دارایی استفاده می‌شود. این مقدار مبلغی است که شرکت دارایی را به میزان آن در ترازنامه خود نشان می‌دهد. ارزش دفتري برابر است با بهای تمام شده دارایی به کسر از استهلاک انباشته. به عنوان مثال یک شرکت قطعه‌ای از تجهیزات چاپ را به قیمت ۱۰۰،۰۰۰ تومان خریداری کرده و استهلاک انباشته ۳۵،۰۰۰ تومان می‌باشد. در این حالت مبلغ دفتری این تجهیزات چاپ ۶۵،۰۰۰ تومان خواهد بود.

استهلاک انباشته نمی‌تواند از بهای تمام شده دارایی تجاوز کند. اگر یک دارایی به فروش رسد یا از بین برود، استهلاک انباشته آن دارایی از ترازنامه حذف خواهد شد. با این حال، مبلغ دفتری یک دارایی، لزوماَ نشانگر ارزش بازار آن دارایی نیست.

مثال محاسبه هزینه استهلاک به روش مانده نزولی

مانده نزولی روش استهلاک دیگریست که برای اهداف مالیاتی مجاز است. روش مانده نزولی به صورت زیر محاسبه می شود:

نرخ استهلاک در این روش از جدول نرخ استهلاک دارایی‌های ثابت ماده ۱۴۹ قانون مالیات‌های مستقیم قابل استخراج است. (دانلود جدول)

به عنوان مثال، شرکت الف در ابتدای سال یک قطعه تجهیزات را به قیمت ۲۵۰،۰۰۰ تومان خرید. اگر تجهیزات با نرخ ۳۵ درصد به صورت نزولی مستهلک شود، هزینه سالیانه استهلاک با استفاده از این روش ۸۷،۵۰۰ تومان در سال اول خواهد بود.

درسال دوم مبلغ ۵۶،۸۷۵ تومان به حساب استهلاک انباشته اضافه می شود. در حالی که استهلاک تحت روش خط مستقیم در هر سال برابر با یک مبلغ ثابت (در این مثال ۲۲،۵۰۰) می‌بود. مقدار استهلاک سالانه در روش مانده نزولی در سال‌های اول بیشتر از روش مستقیم خواهد بود و در سال‌های بعد کوچکتر می‌شود بنابراین گفته می‌شود که این روش برای دارایی‌هایی مناسب است که سرعت افت ارزش در آن‌ها بالاست همانند رایانه.

حسابداری بر مبنای بهای تمام شده تاریخی و حسابداری بر مبنای ارزش بازار یا ارزش منصفانه، دو روش برای ثبت قیمت یا ارزش دارایی است. بهای تمام شده تاریخی هزینه اولیه دارایی را اندازه‌گیری می‌کند، در حالی که ارزش منصفانه، ارزش فعلی دارایی در بازار را اندازه‌گیری می‌کند.

روش مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی

روش مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی یک روش حسابداری است که در آن دارایی‌های ذکر شده در صورت‌های مالی شرکت بر مبنای قیمتی که در ابتدا برای خرید آن‌ها پرداخت شده، ثبت شده‌اند.

بر اساس استاندارد حسابداری شماره ۱۱ دارایی‌های ثابت مشهود، يک قلم دارايی ثابت مشهود كه واجد شرايط شناخت به عنوان دارايی باشد، بايد به بهای تمام شده اندازه‌گيری شود. این روش بر مبنای معاملات قبلی شرکت است و محافظه کارانه، آسان برای محاسبه و قابل اعتماد است.
با این حال، بهای تمام شده تاریخی یک دارایی ممکن است ارتباط خود با ارزش آن دارایی در آینده را از دست بدهد. چنانچه شرکتی یک ساختمان را چند دهه پیش خریداری کرده باشد، ارزش بازار فعلی ساختمان می‌تواند بیشتر از رقم ثبت شده در حساب‌ها باشد.

به عنوان مثال، فرض کنید شرکت الف ۵۰ سال پیش چندین ساختمان در تهران به قیمت ۵ میلیون تومان خریداری کرده است. اکنون، ۵۰ سال بعد، یک ارزیاب املاک و مستغلات پس از بررسی ساختمان‌ها نتیجه می‌گیرد که ارزش بازار مورد انتظار آن‌ها ۵ میلیارد تومان است. با این حال، اگر این شرکت از اصول حسابداری بهای تمام شده تاریخی استفاده کند، هزینه مالکیت ثبت شده در ترازنامه ۵ میلیون ریال باقیمانده است. بسیاری ممکن است احساس کنند که ارزش دارایی‌های شرکت به طور دقیق در دفاتر منعکس نمی‌شود. با توجه به این اختلاف، برخی از حسابداران هنگام گزارش صورت‌های مالی دارایی‌ها را به ارزش بازار (ارزش منصفانه) ثبت می‌کنند.

روش مبتنی بر ارزش بازار (ارزش منصفانه)

روش مبتنی بر ارزش بازار یک روش حسابداری است که دارایی یا بدهی را به قیمت بازار فعلی در صورت‌های مالی ثبت می‌کند. این روش همچنین به عنوان حسابداری ارزش منصفانه شناخته شده است. در این رویکرد شرکت‌ها برای گزارش دارایی‌ها و بدهی‌های خود از قیمت تخمینی پولی که آن‌ها در صورت فروش دارایی‌ها دریافت می‌کنند یا از تعهداتشان کاهش می‌یابد، استفاده می‌کنند. هدف حسابداری بر مبنای ارزش بازار ارائه اطلاعات مالی دقیق‌تر و مرتبط‌تر است.

برای مثال شرکت ب ۵۰ سال پیش چندین ساختمان در تهران به قیمت ۵ میلیون تومان خریده است. آن‌ها اکنون مطابق با ارزش بازار ۵ میلیارد تومان ارزش دارند. اگر شرکت از اصول حسابداری مبتنی بر ارزش بازار استفاده کند، بهای این دارایی در ترازنامه تا ۵ میلیارد تومان افزایش می‌یابد تا ارزش آن را در بازار امروز دقیق‌تر بازتاب دهد.

مشکلات استفاده از روش مبتنی بر ارزش بازار

مشکلات این روش زمانی بروز می‌کند که قیمت‌های بازار به طور ناگهانی تغییر کند، مشابه اتفاقی که در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در ایالات متحده به وقوع پیوست که منجر به وقوع رکود بزرگ شد. در سال‌های قبل از بحران مالی، شرکت‌ها و بانک‌ها از حسابداری مبتنی بر ارزش بازار استفاده می‌کردند که باعث افزایش عملکرد اندازه‌گیری‌ها برای شرکت‌ها شد.

با افزایش قیمت دارایی‌های شرکت‌ها به دلیل رونق بازار مسکن، منافع حاصل شده به خاطر استفاده از این روش محاسبه به عنوان درآمد خالص شناسایی شد. اما با وقوع بحران قیمت املاک به سرعت کاهش یافت. ناگهان، ارزش شرکت‌ها به شدت سقوط کرد و همه سرزنش‌ها متوجه روش مبتنی بر ارزش بازار شد.

بنابراین زمانی که نوسانات شدید و غیرقابل پیش‌بینی در قیمت‌ها رخ می‌دهد، حسابداری مبتنی بر ارزش بازار دقیق نخواهد بود. در مقابل، با حسابداری مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی، بهای دارایی‌ها ثابت باقی می‌ماند که می‌تواند در بلندمدت اندازه‌گیری دقیق‌تری از ارزش شرکت را نشان دهد.